Ο Άνθρωπος, μέσα στις αγωνίες του, έχει την τάση να επιδίδεται στο «κυνήγι μαγισσών».

Αρκεί κανείς να υποδείξει «τους ανθρώπους που φορούν μαύρα καπέλα» ως τους κακούς της υπόθεσης, για ν’ αρχίσει ο αφανισμός των ανθρώπων με τα μαύρα καπέλα.

Αυτό το χαρακτηριστικό διευκολύνει πολύ την Αντικοινωνική Προσωπικότητα να δημιουργεί ένα χαώδες ή επικίνδυνο περιβάλλον.

Ο άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του γενναίος ή γαλήνιος στην ανθρώπινη κατάστασή του. Και δεν είναι απαραίτητα κακός.

Ακόμα και η Αντικοινωνική Προσωπικότητα, με το διαστρεβλωμένο τρόπο της, είναι αρκετά σίγουρο ότι ενεργεί για το καλύτερο και συνήθως βλέπει τον εαυτό της ως το μόνο καλό άτομο τριγύρω που κάνει το παν για το καλό όλων· το μόνο ψεγάδι στον τρόπο συλλογισμού του είναι ότι, αν σκοτώσει κανείς όλους τους άλλους, δε θα απομείνει κανένας για να προστατευτεί από τις συμφορές που πλάθει με τη φαντασία του. Η συμπεριφορά κάποιου στο περιβάλλον του και προς τους συντρόφους του είναι η μόνη μέθοδος ν’ ανακαλύψει κανείς είτε την Αντικοινωνική είτε την Κοινωνική Προσωπικότητα. Τα κίνητρά τους για τον εαυτό τους είναι παρόμοια – αυτοσυντήρηση και επιβίωση. Απλώς, κοιτάζουν να το πετύχουν με διαφορετικούς τρόπους.

Έτσι, μια και ο Άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του ούτε γαλήνιος ούτε γενναίος, ο καθένας, σε κάποιο βαθμό, έχει την τάση να βρίσκεται σε επιφυλακή σχετικά με επικίνδυνα άτομα, κι έτσι μπορεί ν’ αρχίσει το κυνήγι μαγισσών.

Είναι, επομένως, ακόμα πιο σημαντικό να προσδιορίσουμε την ταυτότητα της Κοινωνικής παρά της Αντικοινωνικής Προσωπικότητας. Αποφεύγει τότε κανείς να «εκτοξεύσει πυρά» ενάντια στον αθώο από απλή προκατάληψη ή αντιπάθεια ή εξαιτίας κάποιας στιγμιαίας κακής συμπεριφοράς.

Την Κοινωνική Προσωπικότητα μπορούμε να περιγράψουμε πολύ εύκολα συγκρίνοντάς τη με το αντίθετό της, την Αντικοινωνική Προσωπικότητα.

Αυτή η διαφοροποίηση γίνεται εύκολα και δε θα πρέπει να δημιουργηθεί ποτέ κάποιο τεστ που να ξεχωρίζει μόνο το Αντικοινωνικό Άτομο. Πάνω στο ίδιο τεστ πρέπει να εμφανίζονται τα ανώτερα, καθώς και τα κατώτερα επίπεδα των ενεργειών του Ανθρώπου.

Ένα τεστ που αποκαλύπτει μόνο τις Αντικοινωνικές Προσωπικότητες, χωρίς να είναι, επίσης, σε θέση να εξακριβώνει την ταυτότητα και της Κοινωνικής Προσωπικότητας, θα ήταν από μόνο του ένα καταπιεστικό τεστ. Θα ήταν σαν να απαντούσε κανείς μ’ ένα «Ναι» ή ένα «Όχι» στην ερώτηση: «Εξακολουθείς να δέρνεις τη γυναίκα σου;». Όποιος έκανε το τεστ θα μπορούσε να βρεθεί ένοχος. Παρ’ όλο που αυτός ο μηχανισμός θα μπορούσε να έχει εξυπηρετήσει τις ανάγκες της εποχής της Ιεράς Εξέτασης, δε θα εξυπηρετούσε τις σύγχρονες ανάγκες.

Μια και η κοινωνία λειτουργεί, ευημερεί και ζει αποκλειστικά μέσα από τις προσπάθειες των Κοινωνικών Προσωπικοτήτων, πρέπει κανείς να τις αναγνωρίζει, γιατί αυτές, και όχι οι Αντικοινωνικές Προσωπικότητες, είναι τα άτομα που αξίζουν. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που πρέπει να έχουν δικαιώματα και ελευθερίες. Δίνει κανείς προσοχή στο Αντικοινωνικό Άτομο μόνο και μόνο για να προστατέψει και να βοηθήσει τις Κοινωνικές Προσωπικότητες στην κοινωνία.

Η αρχή της πλειοψηφίας, οι εκπολιτιστικές προθέσεις κι ακόμα και η ανθρώπινη φυλή θ’ αποτύχουν, εκτός κι αν μπορεί κανείς να αναγνωρίζει και να εμποδίζει τις Αντικοινωνικές Προσωπικότητες, και να βοηθάει και να προωθεί τις Κοινωνικές Προσωπικότητες μέσα στην κοινωνία. Ο λόγος είναι ότι η ίδια η λέξη «κοινωνία» υπονοεί κοινωνική συμπεριφορά και χωρίς αυτή δεν υπάρχει καθόλου κοινωνία παρά, μονάχα βαρβαρότητα, και όλοι οι άνθρωποι, καλοί ή κακοί, βρίσκονται σε κίνδυνο.

Το μειονέκτημα του να δείχνεις πώς μπορούν να αναγνωριστούν οι επιζήμιοι άνθρωποι είναι ότι αυτοί ύστερα χρησιμοποιούν τα χαρακτηριστικά εναντίον τίμιων ανθρώπων για να επιτύχουν την καταδίωξή τους και να τους βγάλουν από τη μέση.

Το κύκνειο άσμα κάθε μεγάλου πολιτισμού είναι η μελωδία που παίζεται με βέλη, τσεκούρια ή σφαίρες που χρησιμοποιούνται από τα Αντικοινωνικά Άτομα για να εξολοθρεύσουν τους τελευταίους τίμιους ανθρώπους.

Η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη μόνο όταν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από Αντικοινωνικές Προσωπικότητες και για λογαριασμό τους. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η εξόντωση όλων των Κοινωνικών Προσωπικοτήτων· είναι η κατάρρευση που επακολούθησε στην Αίγυπτο, στη Βαβυλώνα, στη Ρώμη, στη Ρωσία ή στη Δύση.

Θα παρατηρήσεις, μέσα στα χαρακτηριστικά της Αντικοινωνικής Προσωπικότητας, ότι ο βαθμός νοημοσύνης δεν αποτελεί ενδεικτικό στοιχείο αυτού του ατόμου. Τα Αντικοινωνικά Άτομα μπορεί να είναι έξυπνα, κουτά ή να βρίσκονται στο μέσο όρο. Συνεπώς, εκείνα που είναι πάρα πολύ νοήμονα μπορούν ν’ ανέλθουν σημαντικά ψηλά στην ιεραρχία, ακόμα και σε θέση αρχηγού κράτους.

Με τον ίδιο τρόπο, η σπουδαιότητα και η ικανότητα ή η επιθυμία ν’ ανέβει κάποιος πιο ψηλά από τους άλλους δεν είναι ενδείξεις Αντικοινωνικού Ατόμου. Όταν οι αντικοινωνικοί όντως γίνονται σπουδαίοι ή ανεβαίνουν, είναι, ωστόσο, μάλλον ορατοί από τις ευρείας κλίμακας συνέπειες των πράξεών τους. Αλλά είναι εξίσου πιθανό να είναι ασήμαντοι άνθρωποι ή να έχουν πολύ χαμηλές κοινωνικές θέσεις και να μην επιθυμούν τίποτα καλύτερο.

Είναι, λοιπόν, μόνο τα δώδεκα χαρακτηριστικά που έχουν δοθεί παραπάνω εκείνα που προσδιορίζουν την Αντικοινωνική Προσωπικότητα. Και τα ίδια αυτά δώδεκα χαρακτηριστικά, αντεστραμμένα, είναι τα μοναδικά κριτήρια της Κοινωνικής Προσωπικότητας, αν κάποιος επιθυμεί να είναι ειλικρινής σχετικά μ’ αυτά τα άτομα.

Δεν μπορεί κανείς να αναγνωρίσει μια Αντικοινωνική Προσωπικότητα ή να της βάλει μια ταμπέλα με ειλικρίνεια και ακρίβεια, εκτός κι αν, ταυτόχρονα με την εξέταση του ατόμου για αντικοινωνικά χαρακτηριστικά, εξετάσει επίσης τη θετική πλευρά της ζωής του.

Όλα τα άτομα κάτω από πίεση μπορούν ν’ αντιδράσουν με μια στιγμιαία έκρηξη αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Αυτό δεν τα κάνει Αντικοινωνικές Προσωπικότητες.

Το αληθινά Αντικοινωνικό Άτομο συγκεντρώνει την πλειονότητα των αντικοινωνικών χαρακτηριστικών.

Η Κοινωνική Προσωπικότητα συγκεντρώνει την πλειονότητα των κοινωνικών χαρακτηριστικών.

Έτσι, πρέπει κανείς να εξετάσει τις καλές πλευρές σε σύγκριση με τις άσχημες, πριν μπορέσει με ακρίβεια να βάλει σε κάποιον την ταμπέλα του Αντικοινωνικού ή του Κοινωνικού.

Εξετάζοντας τέτοια ζητήματα, το καλύτερο είναι να έχει κανείς μαρτυρίες και αποδείξεις σε πολύ ευρεία κλίμακα. Ένα ή δύο μεμονωμένα περιστατικά δεν καθορίζουν τίποτα. Θα πρέπει κανείς να εξετάσει και τα δώδεκα κοινωνικά και τα δώδεκα αντικοινωνικά χαρακτηριστικά και ν’ αποφασίσει βάσει αληθινών αποδείξεων, όχι βάσει γνώμης.

Τα δώδεκα κύρια χαρακτηριστικά της Κοινωνικής Προσωπικότητας έχουν ως εξής:

1. Η Κοινωνική Προσωπικότητα μιλάει συγκεκριμένα όταν αφηγείται διάφορα συμβάντα. Λέει: «Ο Τζο Τζόουνς είπε…», «Η εφημερίδα Αστέρας ανέφερε ότι… » και δίνει την πηγή των πληροφοριών του, όταν αυτό είναι σημαντικό ή εφικτό.

Μπορεί να χρησιμοποιήσει τη γενικότητα «αυτοί» ή «ο κόσμος», αλλά σπάνια σε σχέση με την προέλευση δηλώσεων ή απόψεων ανησυχητικής φύσης.

2. Η Κοινωνική Προσωπικότητα ανυπομονεί να μεταφέρει τα καλά νέα και διστάζει να μεταφέρει τα άσχημα.

Μπορεί να μην μπει καν στον κόπο να μεταβιβάσει επικριτικά σχόλια, όταν δεν είναι απαραίτητο.

Ενδιαφέρεται περισσότερο να κάνει τον άλλο να αισθάνεται αρεστός ή επιθυμητός παρά να αισθάνεται ότι τον αντιπαθούν κι έχει την τάση να λέει ανακρίβειες προς καθησύχαση μάλλον παρά προς επίκριση.

3. Η Κοινωνική Προσωπικότητα μεταβιβάζει μια επικοινωνία χωρίς πολλές αλλαγές και, αν παραλείπει κάτι, έχει την τάση να παραλείπει πράγματα που πληγώνουν.

Δεν της αρέσει να πληγώνει τα αισθήματα των άλλων. Μερικές φορές σφάλλει αρνούμενη να μεταβιβάσει άσχημα νέα ή εντολές που φαίνονται επικριτικές ή σκληρές.

4. Η θεραπεία, η αναμόρφωση και η ψυχοθεραπεία, ειδικά όταν είναι ήπιας μορφής, έχουν πολύ καλά αποτελέσματα στην Κοινωνική Προσωπικότητα.

Αν και οι Αντικοινωνικοί Άνθρωποι μερικές φορές υπόσχονται να συμμορφωθούν, δεν το κάνουν. Μόνο η Κοινωνική Προσωπικότητα μπορεί ν’ αλλάξει ή να βελτιωθεί εύκολα.

Είναι συχνά αρκετό να υποδείξουμε μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά σε μια Κοινωνική Προσωπικότητα, για να την αλλάξει τελείως, προς το καλύτερο.

Δε χρειάζεται ποινικούς κώδικες και βίαιη τιμωρία για να ελέγχει και να κατευθύνει κανείς Κοινωνικές Προσωπικότητες.

5. Οι φίλοι και γνωστοί μιας Κοινωνικής Προσωπικότητας είναι συνήθως υγιείς, ευτυχείς και με υψηλό ηθικό.

Μια αληθινά Κοινωνική Προσωπικότητα πολύ συχνά προκαλεί καλυτέρευση στην υγεία ή στην τύχη απλώς και μόνο με την παρουσία της.

Όπως και να ’χει, δε μειώνει το επίπεδο της υγείας ή του ηθικού των ατόμων γύρω της.

Όταν είναι άρρωστη, η Κοινωνική Προσωπικότητα θεραπεύεται ή ανακτά την υγεία της με τον αναμενόμενο τρόπο, και είναι δεκτική στις πετυχημένες θεραπευτικές αγωγές.

6. Η Κοινωνική Προσωπικότητα επιλέγει συνήθως για διόρθωση το σωστό στόχο. Φτιάχνει το λάστιχο που έσκασε αντί να επιτεθεί στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου. Σε τεχνικά θέματαμπορεί να επιδιορθώνει διάφορα πράγματα και να τα κάνει να λειτουργούν.

7. Συνήθως, η Κοινωνική Προσωπικότητα ολοκληρώνει, αν είναι δυνατόν, τους κύκλους δράσης που έχει αρχίσει.

8. Η Κοινωνική Προσωπικότητα ντρέπεται για τα παραπτώματά της και διστάζει να τα ομολογήσει. Αναλαμβάνει την ευθύνη για τα λάθη της.

9. Η Κοινωνική Προσωπικότητα υποστηρίζει τις εποικοδομητικές ομάδες και συνήθως διαμαρτύρεται ή πολεμάει εναντίον καταστροφικών ομάδων.

10. Η Κοινωνική Προσωπικότητα διαμαρτύρεται για τις καταστροφικές ενέργειες. Βοηθάει εποικοδομητικές ή ωφέλιμες ενέργειες.

11. Η Κοινωνική Προσωπικότητα βοηθάει τους άλλους και αντιτίθεται ενεργά στις πράξεις που βλάπτουν τους άλλους.

12. Για την Κοινωνική Προσωπικότητα, η ιδιοκτησία είναι ιδιοκτησία κάποιου ατόμου, και η κλοπή της ή η κατάχρησή της εμποδίζεται ή αποδοκιμάζεται.

Το κίνητρο των κοινωνικών προσωπικοτήτων είναι η επιθυμία τους να βοηθήσουν άλλους και να κάνουν το μεγαλύτερο καλό για τους περισσότερους. Το μέγιστο μέρος της ανθρωπότητας συνίσταται από κοινωνικές προσωπικότητες.

Το Βασικό Κίνητρο

Η Κοινωνική Προσωπικότητα λειτουργεί από τη φύση της πάνω στη βάση του μεγαλύτερου καλού.

Δεν την καταδιώκουν φανταστικοί εχθροί, αλλά αναγνωρίζει τους πραγματικούς εχθρούς, όταν υπάρχουν.

Η Κοινωνική Προσωπικότητα θέλει να επιβιώσει και θέλει κι οι άλλοι να επιβιώσουν, ενώ η Αντικοινωνική Προσωπικότητα στην πραγματικότητα, και με καλυμμένο τρόπο, θέλει οι άλλοι να υποκύψουν.

Βασικά, η Κοινωνική Προσωπικότητα θέλει οι άλλοι να είναι ευτυχισμένοι και να τα πηγαίνουν καλά, ενώ η Αντικοινωνική Προσωπικότητα, με μεγάλη επιτηδειότητα, κάνει τους άλλους να τα πηγαίνουν πράγματι πολύ άσχημα.

Ένα βασικό ενδεικτικό στοιχείο για να καταλάβουμε την Κοινωνική Προσωπικότητα δεν είναι πραγματικά οι επιτυχίες της, αλλά τα κίνητρά της. Η Κοινωνική Προσωπικότητα όταν έχει επιτυχία, είναι συχνά στόχος για την Αντικοινωνική, και γι’ αυτό το λόγο μπορεί ν’ αποτύχει. Αλλά οι προθέσεις της περιλαμβάνουν και άλλους στην επιτυχία της, ενώ η Αντικοινωνική Προσωπικότητα αντλεί ευχαρίστηση μόνο από την καταστροφή των άλλων.

Η κοινωνία μας θα εξακολουθήσει να υποφέρει από παραφροσύνη, εγκληματικότητα και πολέμους, και ο Άνθρωπος και ο πολιτισμός δε θα κρατήσουν αν δεν είμαστε σε θέση ν’ ανακαλύπτουμε την Κοινωνική Προσωπικότητα και να της παρέχουμε ασφάλεια από υπέρμετρους περιορισμούς, καθώς και ν’ ανακαλύπτουμε τον Αντικοινωνικό και να τον περιορίζουμε.

Απ’ όλες τις τεχνικές που διαθέτουμε, η διαφοροποίηση αυτή έχει τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα, γιατί, αν αυτή αποτύχει, καμιά άλλη τεχνική δε θα μπορεί να διατηρηθεί, επειδή η βάση πάνω στην οποία λειτουργεί αυτή η τεχνική, δηλαδή ο πολιτισμός, δε θα υπάρχει πλέον εδώ για να της δώσει συνέχεια.

Μη συντρίβεις την Κοινωνική Προσωπικότητα – και μην παραλείπεις να καθιστάς ανίσχυρο τον Αντικοινωνικό στην προσπάθειά του να βλάψει εμάς τους υπόλοιπους.

Το γεγονός και μόνο ότι ένας άνθρωπος ανεβαίνει ψηλότερα από τους συνανθρώπους του ή αναλαμβάνει μια σημαντική θέση δεν τον κάνει μία Αντικοινωνική Προσωπικότητα. Το γεγονός και μόνο ότι ένας άνθρωπος μπορεί να ελέγχει τους άλλους ή να κυριαρχεί πάνω τους δεν τον κάνει μία Αντικοινωνική Προσωπικότητα.

Είναι τα κίνητρα που έχει όταν το κάνει αυτό και οι συνέπειες των πράξεών του που διακρίνουν την Αντικοινωνική Προσωπικότητα από την Κοινωνική.

Θα συνεχίσουμε να ζούμε σ’ ένα δίλημμα όσον αφορά το ποιοι είναι οι εχθροί μας, και μ’ αυτό τον τρόπο να κατατρέχουμε τους φίλους μας, αν δεν κατανοήσουμε καλά και δεν εφαρμόσουμε τα δεδομένα σχετικά με τα αληθινά χαρακτηριστικά των δύο ειδών ανθρώπων.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάνει πράξεις βίας ή παραλείψεις για τις οποίες θα μπορούσαν να επικριθούν. Σ’ όλη την Ανθρωπότητα δεν υπάρχει ούτε ένα τέλειο ανθρώπινο ον.

Υπάρχουν όμως εκείνοι που προσπαθούν να κάνουν το καλό κι εκείνοι που ειδικεύονται στο κακό και μπορείς να τους αναγνωρίζεις με βάση αυτά τα στοιχεία και τα χαρακτηριστικά.