Yπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά και διανοητικές καταστάσεις που κάνουν περίπου το 20% μιας φυλής να εναντιώνεται βίαια σε όποια ασχολία ή ομάδα επιδιώκει τη βελτίωση.

Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι γνωστοί ως άνθρωποι με αντικοινωνικές τάσεις.

Όταν η νομική ή πολιτική δομή μιας χώρας γίνεται τέτοια που να ευνοεί την τοποθέτηση αυτών των ατόμων σε θέσεις εμπιστοσύνης, τότε όλοι οι εκπολιτιστικοί οργανισμοί της χώρας καταπιέζονται, και ακολουθεί μια βάρβαρη περίοδος εγκληματικότητας και πίεσης στον οικονομικό τομέα.

Το έγκλημα και οι εγκληματικές πράξεις διαπράττονται από Αντικοινωνικές Προσωπικότητες. Η κατάσταση των τροφίμων στα ψυχιατρεία και σε διάφορα άλλα ιδρύματα οφείλεται συνήθως στην επαφή με τέτοια άτομα.

Έτσι, στους τομείς της διακυβέρνησης, της δράσης της αστυνομίας, καθώς και της πνευματικής υγείας, για να αναφέρουμε μερικούς, βλέπουμε ότι είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να διακρίνει και να απομονώνει αυτό το είδος ατόμου, έτσι ώστε να προστατεύονται η κοινωνία και τα άτομα από τις καταστροφικές συνέπειες που ακολουθούν όταν αφήνεις τέτοιους ανθρώπους απόλυτα ελεύθερους να βλάπτουν τους άλλους.

Μια και αποτελούν μόνο το 20% του πληθυσμού και μια και μόνο το 2,5% αυτού του 20% είναι πραγματικά επικίνδυνοι, βλέπουμε ότι με πολύ μικρή προσπάθεια θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε σημαντικά την κατάσταση της κοινωνίας.

Διαβόητα, ακόμη και κραυγαλέα παραδείγματα τέτοιων ατόμων είναι, βέβαια, ο Ναπολέων και ο Χίτλερ. Ο Ντίλιγκερ, ο Πρίτι Μπόι Φλόιντ, ο Κρίστι και άλλοι διαβόητοι εγκληματίες είναι πασίγνωστα παραδείγματα Αντικοινωνικής Προσωπικότητας. Όμως με τέτοιους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες στην ιστορία, αμελούμε να δώσουμε αρκετή προσοχή στα λιγότερο κραυγαλέα παραδείγματα και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι τέτοια άτομα υπάρχουν στη σημερινή ζωή, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο, και συχνά δεν αποκαλύπτονται.

Ένα σχετικά μικρό ποσοστό της φυλής, περίπου το 20 τοις εκατό, έχει αντικοινωνικά χαρακτηριστικά. Προκαλούν στο υπόλοιπο 80 τοις εκατό προβλήματα δυσανάλογα μεγάλα με το ποσοστό τους.

Όταν ερευνήσουμε και βρούμε την αιτία για την οποία αποτυγχάνει μια επιχείρηση, θ’ ανακαλύψουμε αναπόφευκτα, κάπου ανάμεσα στους ανθρώπους της, την Αντικοινωνική Προσωπικότητα σε έντονη δράση.

Στις οικογένειες που διαλύονται, συνήθως βρίσκουμε ότι ένα από τα άτομα που είναι ανακατεμένα έχει μια τέτοια προσωπικότητα.

Εκεί που η ζωή έχει γίνει σκληρή και γεμάτη αποτυχίες, μια προσεκτική εξέταση της περιοχής από έναν εκπαιδευμένο παρατηρητή θα αποκαλύψει ένα ή περισσότερα τέτοια άτομα σε δράση.

Επειδή ένα 80% από μας προσπαθεί να τα καταφέρει, και μόνο ένα 20% προσπαθεί να μας εμποδίσει σ’ αυτό, η ζωή μας θα ήταν πολύ πιο εύκολη αν ήμασταν καλά πληροφορημένοι σχετικά με τις ακριβείς εκδηλώσεις ενός τέτοιου ατόμου. Έτσι, θα μπορούσαμε να το ανακαλύπτουμε και να γλιτώνουμε από πολλές αποτυχίες και πικρές απογοητεύσεις.

Είναι σημαντικό, λοιπόν, να εξετάσουμε και να απαριθμήσουμε τα χαρακτηριστικά της Αντικοινωνικής Προσωπικότητας. Επειδή επηρεάζει την καθημερινή ζωή τόσων πολλών ανθρώπων, είναι μεγάλη ανάγκη να πληροφορηθούν καλύτερα οι έντιμοι άνθρωποι σχετικά μ’ αυτό το θέμα.

Τα Χαρακτηριστικά

Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1.     Μιλάει μόνο με πολύ ευρείες γενικότητες. Χρησιμοποιεί συνέχεια εκφράσεις όπως: «Όλοι λένε ότι…», «Όλοι νομίζουν πως…», «Όλοι ξέρουν πως…» και άλλες παρόμοιες, ιδιαίτερα όταν μεταβιβάζει φήμες. Όταν τον ρωτήσει κανείς: «Ποιοι είναι αυτοί οι όλοι;», συνήθως αποδεικνύεται ότι η πηγή των πληροφοριών του είναι μόνο μία, και απ’ αυτή την πηγή το Αντικοινωνικό Άτομο έχει κατασκευάσει εκείνο που προσποιείται ότι είναι η γνώμη ολόκληρης της κοινωνίας.

Αυτό είναι φυσικό για τα Αντικοινωνικά Άτομα, αφού, από τη σκοπιά τους, ολόκληρη η κοινωνία είναι μια μεγάλη εχθρική γενικότητα, στραμμένη ειδικά εναντίον τους.

2.     Ένα τέτοιο άτομο ασχολείται κυρίως με άσχημα νέα, επικριτικές ή εχθρικές παρατηρήσεις, υποτίμηση και, γενικά, καταπίεση.

Οι λέξεις «κουτσομπόλης» ή «προάγγελος του κακού» ή «διαδοσίας» κάποτε περιέγραφαν τέτοια άτομα.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ένα τέτοιο άτομο δε μεταβιβάζει ποτέ καλά νέα ή φιλοφρονήσεις.

3.     Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα τροποποιεί προς το χειρότερο την επικοινωνία όταν μεταφέρει ένα μήνυμα ή κάποιο νέο. Σταματά τα καλά νέα και μεταβιβάζει μόνο τα άσχημα, συχνά προσθέτοντας φανταστικά στοιχεία.

Ένα τέτοιο άτομο επίσης υποκρίνεται ότι μεταβιβάζει «άσχημα νέα» τα οποία στην πραγματικότητα έχουν επινοηθεί.

4.     Ένα λυπηρό χαρακτηριστικό της Αντικοινωνικής Προσωπικότητας είναι ότι δεν ανταποκρίνεται θετικά σε θεραπεία, αναμόρφωση ή ψυχοθεραπεία.

5.     Γύρω από ένα τέτοιο άτομο βρίσκουμε φοβισμένους ή άρρωστους συνεργάτες ή φίλους, οι οποίοι, εάν δεν έχουν πραγματικά τρελαθεί, συμπεριφέρονται, παρ’ όλα αυτά, σαν να είναι «ανάπηροι» στη ζωή· αποτυχαίνουν, δεν πετυχαίνουν.

Τέτοιοι άνθρωποι δημιουργούν ταραχή στους άλλους.

Όταν το άτομο που βρίσκεται στο στενό κύκλο μιας Αντικοινωνικής Προσωπικότητας δεχτεί θεραπεία ή εκπαίδευση, δεν αποκομίζει σταθερά κέρδη, αλλά αμέσως υποτροπιάζει ή χάνει τα οφέλη που απέκτησε απ’ αυτά που έμαθε, επειδή είναι κάτω από την καταπιεστική επιρροή του άλλου.

Όταν δέχονται ιατρική περίθαλψη τα άτομα που συνδέονται με Καταπιεστικά Άτομα, συνήθως δεν ανακτούν την υγεία τους στον αναμενόμενο χρόνο, αλλά χειροτερεύουν και έχουν ανεπαρκή ανάρρωση.

Είναι τελείως ανώφελο να προσφέρεις ιατρική περίθαλψη, βοήθεια ή εκπαίδευση σε τέτοια άτομα όσο αυτά παραμένουν κάτω από την επιρροή του Αντικοινωνικού Ατόμου.

Οι παράφρονες, στην πλειονότητά τους, είναι παράφρονες εξαιτίας τέτοιων σχέσεων με Αντικοινωνικά Άτομα, και για τον ίδιο λόγο δεν ξαναβρίσκουν εύκολα τη διανοητική τους ισορροπία.

Είναι άδικο που σπάνια βλέπουμε την Αντικοινωνική Προσωπικότητα την ίδια σε ψυχιατρείο. Μόνο οι «φίλοι» του και η οικογένειά του βρίσκονται εκεί.

6.     Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα διαλέγει κατά συνήθεια λάθος στόχο.

Αν σκάσει το λάστιχο επειδή πάτησε καρφιά, βρίζει ένα σύντροφο ή μια άλλη πηγή που δεν είναι αιτία του προβλήματος. Αν το ραδιόφωνο στο διπλανό σπίτι είναι πολύ δυνατά, αυτός κλοτσάει τη γάτα.

Αν η καταφανής αιτία είναι ο Α, το βέβαιο είναι ότι η Αντικοινωνική Προσωπικότητα θα κατηγορήσει τον Β, τον Γ ή τον Δ.

7.     Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα δεν μπορεί να τελειώσει έναν κύκλο δράσης. Κάθε ενέργεια ακολουθεί μια σειρά κατά την οποία μια πράξη ξεκινάει, συνεχίζεται για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται και ολοκληρώνεται, σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο. Στη Σαηεντολογία αυτό ονομάζεται κύκλος δράσης.

Το Αντικοινωνικό Άτομο καταλήγει να περιτριγυρίζεται από ανολοκλήρωτα πρότζεκτ.

8.     Πολλά Αντικοινωνικά Άτομα, όταν εξαναγκαστούν, θα ομολογήσουν χωρίς ενδοιασμούς τα πιο τρομακτικά εγκλήματα, αλλά δε θα έχουν την παραμικρή αίσθηση ευθύνης για αυτά.

Οι ενέργειές τους έχουν μικρή ή καμία σχέση με τη δική τους βούληση. Τα πράγματα «απλώς συνέβησαν».

Δεν έχουν καμιά αίσθηση της σωστής αιτιότητας, και συγκεκριμένα δεν μπορούν να αισθανθούν κανένα συναίσθημα μεταμέλειας ή ντροπής ως συνέπεια.

9.     Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα υποστηρίζει μονάχα καταστροφικές ομάδες, ενώ εξαγριώνεται και επιτίθεται εναντίον κάθε ομάδας που δρα εποικοδομητικά ή βελτιώνει τα πράγματα.

10.     Αυτό το είδος προσωπικότητας επιδοκιμάζει μόνο τις καταστροφικές ενέργειες και πολεμάει εναντίον εποικοδομητικών ή ωφέλιμων ενεργειών ή ασχολιών.

Ο καλλιτέχνης, ιδιαίτερα, τραβάει συχνά σαν μαγνήτης τα άτομα με αντικοινωνική προσωπικότητα, που βλέπουν στην τέχνη του κάτι που πρέπει να καταστραφεί, και, καλυμμένα, «σαν φίλοι», προσπαθούν να το πετύχουν.

11.     Το να βοηθάς τους άλλους είναι μια δραστηριότητα που φέρνει την Αντικοινωνική Προσωπικότητα σε έξαλλη κατάσταση. Οι δραστηριότητες, όμως, που καταστρέφουν στο όνομα της βοήθειας υποστηρίζονται έντονα.

12.     Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα έχει κακή αίσθηση της ιδιοκτησίας και πιστεύει πως η ιδέα ότι κάτι ανήκει σε κάποιον είναι μια πρόφαση που έχει επινοηθεί για να ξεγελάει τους ανθρώπους. Τίποτα δεν ανήκει σε κάποιον πραγματικά.

Η Βασική Αιτία

Η βασική αιτία για την οποία η Αντικοινωνική Προσωπικότητα συμπεριφέρεται έτσι όπως συμπεριφέρεται εντοπίζεται σ’ έναν κρυφό τρόμο που νιώθει για τους άλλους.

Η αντικοινωνική προσωπικότητα, αισθάνεται ένα κρυμμένο τρόμο απέναντι στους άλλους.

Όλοι οι άλλοι άνθρωποι είναι εχθροί και πρέπει, φανερά ή κρυφά, να καταστραφούν.

Ένα από τα σημάδια της αντικοινωνικής προσωπικότητας είναι ότι συνήθως χρησιμοποιεί επικριτικές ή εχθρικές παρατηρήσεις, υποτιμήσεις και, γενικώς, καταπίεση.

Για ένα τέτοιο άτομο κάθε άλλο ον είναι εχθρός, ένας εχθρός που πρέπει να καταστραφεί, κρυφά ή φανερά.

Η έμμονη ιδέα είναι, ότι η ίδια η επιβίωση εξαρτάται από το να «μην αφήνεις τους άλλους να προκόψουν» ή «να κρατάς τους ανθρώπους σε άγνοια».

Αν κάποιος υποσχόταν να κάνει τους άλλους δυνατότερους ή εξυπνότερους, η Αντικοινωνική Προσωπικότητα θα υπέφερε από έσχατη οδύνη προσωπικού κινδύνου.

Σκέφτεται ότι, αν βρίσκεται σε τόσο μεγάλο μπελά όταν οι άνθρωποι γύρω του είναι αδύνατοι ή κουτοί, ο ίδιος θα χανόταν αν γινόταν κανείς δυνατός ή έξυπνος.

Ένα τέτοιο άτομο δεν εμπιστεύεται τους άλλους, σε σημείο που φτάνει στα όρια του τρόμου. Αυτό συνήθως είναι καμουφλαρισμένο και δεν αποκαλύπτεται.

Όταν ένα τέτοιο άτομο παραφρονήσει, όλος ο κόσμος είναι γεμάτος Αρειανούς ή πράκτορες του FΒΙ, και κάθε άτομο που συναντάει είναι στ’ αλήθεια Αρειανός ή πράκτορας του FΒΙ.

Όμως οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους δε δείχνουν κανένα εξωτερικό σημάδι παραφροσύνης. Φαίνονται πολύ λογικοί. Μπορούν να είναι πολύ πειστικοί.

Ωστόσο ο κατάλογος των αντικοινωνικών χαρακτηριστικών αποτελείται από πράγματα που ένα τέτοιο άτομο δεν μπορεί να εντοπίσει στον εαυτό του. Αυτό είναι τόσο αληθινό, που, αν σκέφτηκες ότι είδες τον εαυτό σου σ’ ένα από αυτά, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν είσαι αντικοινωνικός. Η αυτοκριτική είναι μια πολυτέλεια που ο Αντικοινωνικός δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του. Πρέπει να έχει δίκιο, γιατί κατά τη δική του εκτίμηση βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο. Αν αποδείκνυες σε κάποιον απ’ αυτούς ότι έχει άδικο, θα μπορούσες ακόμα και να τον ρίξεις βαριά άρρωστο.

Μόνο το πνευματικά υγιές, το καλά ισορροπημένο άτομο προσπαθεί να διορθώσει τη συμπεριφορά του.

Ανακούφιση

Αν επρόκειτο να εξαλείψεις από το παρελθόν σου τα Αντικοινωνικά αυτά Άτομα που έχεις γνωρίσει, κι αν μετά αποσυνδεόσουν, μπορεί να αισθανόσουν μεγάλη ανακούφιση.

Με τον ίδιο τρόπο, αν η κοινωνία αναγνώριζε πως τα άτομα μ’ αυτό το είδος προσωπικότητας είναι άρρωστα και τα απομόνωνε, έτσι όπως απομονώνει τώρα όσους έχουν ευλογιά, θα μπορούσε να επέλθει και κοινωνική και οικονομική ανάκαμψη.

Τα πράγματα δεν έχουν και πολλές πιθανότητες να πάνε προς το καλύτερο όσο το 20% του πληθυσμού έχει το ελεύθερο να εξουσιάζει και να ζημιώνει τη ζωή και την ικανότητα πρωτοβουλίας του υπόλοιπου 80%.

Όπως η αρχή της πλειοψηφίας είναι το σύστημα με το οποίο ασκείται η πολιτική σήμερα, έτσι θα πρέπει και η πνευματική υγεία της πλειοψηφίας να εκφράζεται στην καθημερινή μας ζωή, χωρίς την παρεμβολή και την καταστροφή των κοινωνικά άρρωστων.

Το λυπηρό είναι ότι αυτοί δε θα επιτρέψουν στον εαυτό τους να δεχτεί βοήθεια και δε θα ανταποκριθούν θετικά σε θεραπεία αν επιχειρήσει κανείς να τους βοηθήσει.

Η κατανόηση και η ικανότητα ν’ αναγνωρίζει κανείς τέτοια άτομα θα μπορούσαν να επιφέρουν σημαντική αλλαγή στην κοινωνία, καθώς και στη ζωή μας.