Τα φάρμακα και τα ναρκωτικά είναι στην ουσία δηλητήρια. Η ποσότητα στην οποία τα παίρνει κανείς καθορίζει την επενέργειά τους. Μια μικρή ποσότητα ενεργεί ως διεγερτικό (αυξάνει τη δραστηριότητα). Μια μεγαλύτερη ποσότητα ενεργεί ως κατευναστικό (καταστέλλει τη δραστηριότητα). Μια ακόμη μεγαλύτερη ποσότητα ενεργεί ως δηλητήριο και μπορεί να σκοτώσει κάποιον. 

Αυτό αληθεύει για κάθε φάρμακο ή ναρκωτικό, μόνο που το καθένα απαιτεί διαφορετική ποσότητα. 

Η καφεΐνη είναι ναρκωτικό, άρα ο καφές είναι ένα παράδειγμα ναρκωτικού. Εκατό φλιτζάνια καφέ πιθανότατα θα σκότωναν ένα άτομο. Δέκα φλιτζάνια πιθανότατα θα το αποκοίμιζαν. Δύο ή τρία φλιτζάνια είναι διεγερτικά. Αυτό είναι ένα πολύ κοινό ναρκωτικό. Δεν είναι πολύ βλαβερό, γιατί χρειάζεται μεγάλη ποσότητα για να επενεργήσει. Έτσι, είναι γνωστό ως διεγερτικό. 

Το αρσενικό είναι γνωστό ως δηλητήριο. Ωστόσο, σε πολύ μικρή ποσότητα αποτελεί διεγερτικό, σε μεγαλύτερη δόση αποκοιμίζει, και μερικά εκατοστά του γραμμαρίου σκοτώνουν. 

Αλλά υπάρχουν πολλά ναρκωτικά που έχουν ένα άλλο μειονέκτημα: επηρεάζουν άμεσα τη διάνοια. 

Για να κατανοήσεις καλά τις επενέργειες που έχουν τα φάρμακα και τα ναρκωτικά στη διάνοια, είναι απαραίτητο να έχεις κάποιες γνώσεις για το τι είναι η διάνοια. Η διάνοια δεν είναι ο εγκέφαλος. Είναι οι συσσωρευμένες καταγραφές σκέψεων, συμπερασμάτων, αποφάσεων, παρατηρήσεων και αισθήσεων ενός ατόμου σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της ύπαρξής του. Στη Σαηεντολογία έχει ανακαλυφθεί ότι η διάνοια είναι ένα σύστημα επικοινωνίας κι ελέγχου ανάμεσα στον θήταν και στο περιβάλλον του. Με τον όρο θήταν εννοούμε το άτομο το ίδιο, το πνευματικό ον – όχι το σώμα του ή το όνομά του, το υλικό σύμπαν, τη διάνοιά του ή οτιδήποτε άλλο.

Κάθε άτομο που δεν είναι σε ιδιαίτερα άσχημη κατάσταση μπορεί να αναγνωρίσει το πιο εμφανές τμήμα της διάνοιας. Αυτό είναι η διανοητική εικόνα. 

Διάφορα φαινόμενα συνδέονται μ’ αυτό το πράγμα που ονομάζεται διάνοια. Μερικοί άνθρωποι, όταν κλείνουν τα μάτια τους, βλέπουν μόνο μαυρίλα, μερικοί βλέπουν εικόνες. 

Η διάνοια είναι ένα σύστημα επικοινωνίας και ελέγχου ανάμεσα στον θήταν και στο περιβάλλον του. Η διάνοια δεν είναι εγκέφαλος.

Μέσω του συστήματος επικοινωνίας που ονομάζεται διάνοια, ο θήταν λαμβάνει διάφορες εντυπώσεις, συμπεριλαμβανομένων και εικόνων από το υλικό σύμπαν που παρατηρεί άμεσα. Επιπλέον, λαμβάνει εντυπώσεις από ενέργειες του παρελθόντος και, κυρίως, αυτός ο ίδιος συλλαμβάνει πράγματα σχετικά με το παρελθόν και το μέλλον που είναι ανεξάρτητα από τα ερεθίσματα που υπάρχουν την παρούσα στιγμή. 

Πέρα από τους σωματικούς παράγοντες που σχετίζονται με το θέμα, το άτομο που έχει πάρει ναρκωτικά διατηρεί επίσης διανοητικές εικόνες των ναρκωτικών που πήρε, καθώς και των επενεργειών τους. Οι διανοητικές εικόνες είναι τρισδιάστατες έγχρωμες εικόνες με ήχο και οσμή και όλες τις άλλες αισθήσεις, συν τα συμπεράσματα ή τους συλλογισμούς του ατόμου. Είναι διανοητικά αντίγραφα των αισθήσεων που είχε σε κάποια στιγμή στο παρελθόν, αν και σε περιπτώσεις αναισθησίας ή μειωμένης συναίσθησης υπάρχουν σε επίπεδο χαμηλότερο από την επίγνωση του ατόμου. Για παράδειγμα, αν ένα άτομο είχε πάρει LSD, θα συγκρατούσε λεπτομερείς «εικόνες» αυτής της εμπειρίας στη διάνοιά του, οι οποίες θα συμπεριλάμβαναν καταγραφές των οπτικών εντυπώσεων, των σωματικών αισθήσεων, των οσμών, των ήχων κ.λπ., που έγιναν ενώ το άτομο ήταν υπό την επήρεια του LSD. 

Ας πούμε ότι ένα άτομο πήρε LSD μια μέρα ενώ βρισκόταν σε μια υπαίθρια έκθεση με μερικούς φίλους, και οι εμπειρίες που είχε εκείνη την ημέρα συμπεριλαμβάνουν ένα αίσθημα ναυτίας και ζαλάδας, έναν διαπληκτισμό μ’ ένα φίλο, ένα συναίσθημα λύπης, και αργότερα μια αίσθηση μεγάλης κούρασης. Το άτομο θα είχε διανοητικές εικόνες ολόκληρου αυτού του περιστατικού. 

Κάποια στιγμή αργότερα, αν το περιβάλλον αυτού του ατόμου περιέχει αρκετές ομοιότητες με τα στοιχεία εκείνου του περιστατικού του παρελθόντος, το περιστατικό εκείνο μπορεί να ξαναζωντανέψει. Ως αποτέλεσμα, το άτομο μπορεί να νιώσει ναυτία, ζαλάδα, λύπη και μεγάλη κούραση – όλα αυτά χωρίς προφανή λόγο. Αυτό είναι γνωστό ως διέγερση του παρελθόντος. 

Τέτοιου είδους διανοητικές εικόνες μπορούν επίσης να ξαναζωντανέψουν από κατάλοιπα φαρμάκων και ναρκωτικών, επειδή η παρουσία αυτών των ουσιών στους ιστούς του σώματος μπορεί να μοιάζει με προηγούμενες εμπειρίες από ναρκωτικά. 

Τα κατάλοιπα των ναρκωτικών που εξακολουθούν να βρίσκονται στους ιστούς του σώματος του ατόμου που πήρε LSD στο παραπάνω παράδειγμα μπορούν κάποια στιγμή αργότερα –ίσως χρόνια αργότερα– να προκαλέσουν μια διέγερση του περιστατικού με το LSD. Οι διανοητικές εικόνες ξαναζωντανεύουν, το άτομο βιώνει την ίδια αίσθηση ναυτίας, ζαλάδας και κούρασης, και αισθάνεται λύπη. Δεν ξέρει γιατί. Είναι επίσης πιθανόν να αντιληφθεί διανοητικές εικόνες των ατόμων με τα οποία ήταν μαζί και τις οπτικές εντυπώσεις, τους ήχους και τις οσμές που συνυπήρχαν. 

Αυτές είναι οι επενέργειες που έχει στη διάνοια η χρήση ναρκωτικών κατά το παρελθόν. Ωστόσο, η χρήση ναρκωτικών στο παρόν δημιουργεί μια παρόμοια και πιο άμεση επίδραση στη διάνοια.

Όταν ένα άτομο παίρνει κάποιο ναρκωτικό όπως είναι η μαριχουάνα, το πεγιότ, το όπιο, η μορφίνη ή η ηρωίνη, διανοητικές εικόνες από το παρελθόν μπορεί να «εμφανιστούν» ή να διεγερθούν χωρίς το άτομο να το συνειδητοποιήσει, κάνοντάς το να αντιλαμβάνεται κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που πραγματικά συμβαίνει. 

Έτσι, ο χρήστης ναρκωτικών, αν και βρίσκεται ακριβώς μπροστά στα μάτια σου, προφανώς στο ίδιο δωμάτιο με σένα, και κάνει ό,τι κάνεις κι εσύ, είναι στην πραγματικότητα μόνο κατά ένα μέρος εκεί και κατά ένα άλλο μέρος σε κάποια γεγονότα του παρελθόντος. 

Φαίνεται να είναι εκεί. Στην πραγματικότητα δε συμβαδίζει απόλυτα με τον παρόντα χρόνο. 

Αυτό που συμβαίνει σύμφωνα με μια λογική παρατήρηση δεν είναι αυτό που συμβαίνει σύμφωνα μ’ εκείνον. 

Έτσι, δεν καταλαβαίνει τα λεγόμενα κάποιου άλλου, αλλά προσπαθεί να τα ταιριάξει στη δική του σύνθετη πραγματικότητα, που σημαίνει μια πραγματικότητα φτιαγμένη από διαφορετικά συστατικά μέρη. Για να τα ταιριάξει, πρέπει να τα αλλάξει. 

Τα ναρκωτικά επηρεάζουν τη διάνοια ενεργοποιώντας εκ νέου περιστατικά από το παρελθόν ενός ατόμου τα οποία βρίσκονται κάτω από το επίπεδο επίγνωσής του.

Αυτό µπορεί να διαστρεβλώσει την αντίληψη του χρήστη σχετικά µε το τι συµβαίνει τριγύρω του.

Ως αποτέλεσµα, οι ενέργειες του ατόµου µπορεί να φαίνονται περίεργες ή παράλογες.

Για παράδειγμα, ένας χρήστης ναρκωτικών μπορεί να είναι σίγουρος ότι βοηθάει κάποιον να επιδιορθώσειένα πάτωμα που χρειάζεται επισκευή, αλλά στην πραγματικότητα να παρεμποδίζει τη δουλειά που πραγματικά γίνεται, η οποία είναι το καθάρισμα του πατώματος. Έτσι, όταν «βοηθάει κάποιον» να σφουγγαρίσει το πάτωμα, δημιουργεί χάος. Εφόσον εκείνος επιδιορθώνει το πάτωμα, το «δώσε μου τη σφουγγαρίστρα» θα πρέπει να ερμηνευτεί ως «δώσε μου το σφυρί». Αλλά η λαβή της σφουγγαρίστρας είναι μακρύτερη από του σφυριού, κι έτσι ο κουβάς αναποδογυρίζει. 

Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι ελαφριάς μορφής, όπως στην περίπτωση που ένα άτομο κάνει πού και πού λάθη. Αλλά μπορεί να είναι τόσο σοβαρό, που να φτάνει στην απόλυτη παραφροσύνη, και τα γεγονότα που είναι εμφανή για το άτομο να είναι εντελώς διαφορετικά από εκείνα που είναι εμφανή σε οποιονδήποτε άλλο. Και μπορεί να υπάρχουν όλες οι αποχρώσεις ενδιάμεσα. 

Δεν είναι ότι το άτομο δεν ξέρει τι συμβαίνει. Είναι ότι αντιλαμβάνεται να συμβαίνει κάτι διαφορετικό και όχι η παρούσα σειρά γεγονότων.

Έτσι, οι άλλοι τού φαίνονται ανόητοι, παράλογοι ή παράφρονες. Αφού εκείνοι δε συμφωνούν στις πράξεις και στις εντολές τους με ό,τι βλέπει ξεκάθαρα αυτός ότι συμβαίνει, «εκείνοι» δεν είναι λογικοί. Παράδειγμα: μια ομάδα ανθρώπων μεταφέρει έπιπλα. Όλοι, εκτός από έναν, θεωρούν ότι απλώς μεταφέρουν έπιπλα. Αυτός ο ένας αντιλαμβάνεται ότι ο ίδιος «μεταφέρει γεωμετρικά σχήματα μέσα σ’ ένα σύννεφο». Έτσι, αυτός ο ένας «κάνει λάθη». Επειδή τα άτομα της ομάδας δε βλέπουν μέσα του και βλέπουν μόνο άλλον έναν σαν κι αυτούς, δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί «τα κάνει τόσο μπάχαλο».

Άτομα όπως οι χρήστες ναρκωτικών και οι παράφρονες βρίσκονται, επομένως, ελαφρά ή ολοκληρωτικά σε μια προφανώς διαφορετική χρονική τροχιά «παρόντων» γεγονότων. 

Κάποιος μπορεί να πάρει ναρκωτικά για να ξεφύγει από τον αφόρητο παρόντα χρόνο ή για να πάψει εντελώς να αισθάνεται. 

Μερικά άτομα δεν επιστρέφουν εντελώς στον παρόντα χρόνο μετά απ’ αυτό. 

Ένας θήταν μπορεί επίσης να δραπετεύσει από τον παρόντα χρόνο, όταν αυτός είναι αφόρητος, γλιστρώντας στο παρελθόν ακόμη και χωρίς ναρκωτικά. 

Τόσο ο χρήστης ναρκωτικών όσο και ο παράφρονας είναι άτομα που, σε κάποιο βαθμό, δεν έχουν επανέλθει στον παρόντα χρόνο. Έτσι, νομίζουν ότι βρίσκονται σε διαφορετική τροχιά του χρόνου από εκείνη στην οποία βρίσκονται. 

Αυτά είναι τα γεγονότα που βρίσκονται στη βάση της αλλόκοτης ανθρώπινης συμπεριφοράς. 

Επειδή αυτό που συμβαίνει σύμφωνα με την αντίληψη και την υποκειμενική πραγματικότητα ενός τέτοιου ατόμου διαφέρει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από την αντικειμενική πραγματικότητα των άλλων, ένα τέτοιο άτομο φέρνει αναστάτωση στο περιβάλλον και ανατρέπει την ομαλή λειτουργία κάθε ομάδας, είτε αυτή είναι μια οικογένεια είτε μια δουλειά είτε ένα κράτος. 

Όλοι έχουμε γνωρίσει τέτοια άτομα, άρα δεν πρόκειται για κάτι ασυνήθιστο στο σημερινό πολιτισμό. Το ξαφνικό σχόλιο που δε βγάζει νόημα και δεν έχει κανέναν ειρμό μ’ αυτά που συζητιούνται, το άδειο βλέμμα όταν ακούει μια εντολή ή μια παρατήρηση – πίσω απ’ αυτά βρίσκεται ένας ολόκληρος φανταστικός κόσμος ο οποίος κλονίζεται από τις προσπάθειές μας να φέρουμε κάτι σε πέρας στον παρόντα χρόνο. 

Οι επιπτώσεις των ναρκωτικών, επομένως, εκτείνονται πολύ μακρύτερα από τις άμεσες επενέργειές τους και συχνά επηρεάζουν πολύ περισσότερα άτομα εκτός από το χρήστη. Οι συνέπειες μπορεί να είναι πολύ επιζήμιες. Αυτό δεν αληθεύει μόνο για τα παράνομα ναρκωτικά, αλλά και για τα φάρμακα, που υποτίθεται ότι βοηθούν τους ανθρώπους.